De zon staat ons goed

Dikke Boom heet hij. De dikste eik van Nederland. 450 à 500 jaar oud. Op een prachtige lentedag staan wij, drie wandelende vriendinnen, naar hem te kijken temidden van de Gelderlandse velden. We voelen de kilometers in onze benen en hebben nog een hele weg te gaan. Niet eens zo ver van huis, zijn we... Lees verder →

Mereltje

Zachtjes beroert de wind de vogelveren. Fijne dauwdruppels blinken op het tere lijfje dat roerloos op de terrastegel ligt. In het grijze ochtendlicht sta ik daar bij het vogeltje. Een merel. Ze moet tegen het raam gevlogen zijn. Nu ligt ze hier, roerloos, met slechts schijnbewegingen in haar vederjasje door de blazende wind. Schijnbaar ongeschonden... Lees verder →

Overvloed

Kreeft in curry nage met romanesco. Oesters met mango, chili en passievrucht. Meringue kerstboom met praliné. De decembereditie van het supermarktmagazine is een aaneenschakeling van overdadige feestgerechten. 'Gewoon' is blijkbaar niet goed genoeg, al vraag ik me af hoeveel mensen zich effectief wagen aan het prepareren van de tartaar van hert met gepekelde walnoten en... Lees verder →

Weerstand

Ergens achter mij wordt er gegromd en gekreund. Oerkreten zijn het. Gevolgd door een zucht van verlossing en het geluid van metaal dat tegen de grond botst. Er is zonet een man bevallen van een grote, zware schijf. Of zo lijkt het toch. "Push yourself!!" klinkt het vanuit een andere hoek. GOGOGO!!!! Ik ben op... Lees verder →

Beeldenvangers

Onder de Spaanse septemberzon zwemmen we in een baai. Drie vrouwen in de zee. Op een heuvel boven ons glinsteren de witte gevels van het oude Peñíscola. De kabbelingen van het water dragen ons. De bodem onder onze voeten blijft vast. Hoe verder weg we zwemmen en drijven, hoe ondieper het water wordt. We landen... Lees verder →

Wisselwacht

Vandaag zag ik de herfst komen aanwaaien. Het sneeuwde bladeren uit de hoge boom in mijn tuin. In een impuls ging ik languit in het gras liggen en keek naar boven. Kleine verdroogde blaadjes dwarrelen naar beneden. Ze maken snelle pirouettes in de lucht, tot ze landen op het gras, licht als een pluimpje. Ik... Lees verder →

Niet bleiten

We waren helemaal niet van plan geweest om te bleiten op onze vriendinnendate. Het was vrijdagavond, het weekend lonkte en na een dag vol regen was de zon beginnen schijnen. Maar daar, in de beslotenheid van het cinemazaaltje in de stadsbioscoop, bleek er geen ontsnappen aan. 'Non piangere' - Italiaans voor 'huil maar niet' -... Lees verder →

Bonbonnière

Gent ontwaakt moeizaam na de opening van de fameuze stadsfeesten. Verzamelingen blikjes, afval en een plas braaksel zijn de overblijfselen van het feestelijk gedruis, druk en dronken, over de geplaveide straten. Straks barst het weer los. Dan wemelt het van de feestgangers, muziek klinkt op de pleinen en bellemannen klingelen dat het een lieve lust... Lees verder →

Destinazione mare

Op het dorpsplein van Verezzi, hoog boven de azuurblauwe zee, tikt de klok trager. Drie vrouwen, dorpelingen, schuifelen behoedzaam over de met ronde keien geplaveide steegjes en houden halt nabij de kerk. Het gebouwtje verzinkt in het niets in vergelijking met de duomo's en chiesa's die je op een Italië roadtrip tegenkomt, klein en eenvoudig... Lees verder →

Seringen en Ben Folds

Het lange weekend begint, maar ik voel het nog niet. De werkweek is lang en druk geweest. En mijn gedachten, ik weet eerlijk gezegd vaak niet precies waar ze zijn, ergens tussen overal en nergens. Met een zwaar hoofd en een volle laptoprugzak stap ik van mijn auto naar de voordeur. Meteen zie ik het.... Lees verder →

Blog op WordPress.com.

Omhoog ↑